Hospicjum domowe

Hospicjum im. św. Jana Pawła II – hospicjum domowe

Potrzebujesz naszej pomocy? Zadzwoń!

Do hospicjum domowego kwalifikują się chorzy z udokumentowaną, aktywną, zaawansowaną i postępującą chorobą nowotworową. Celem opieki interdyscyplinarnej jest kontrola bólu, innych objawów somatycznych, jak również łagodzenie cierpień psychicznych, duchowych, socjalnych.

Lekarz odwiedza chorego, co najmniej 2 razy w miesiącu, pielęgniarki spotykają się z chorym 2 razy w tygodniu.   W razie potrzeby wizyty odbywają się częściej. Pielęgniarki wykonują zabiegi medyczne, uczą rodzinę pielęgnacji chorego, profilaktyki przeciwodleżynowej.

Warunkiem objęcia opieką przez hospicjum domowe jest wyrażenie świadomej zgody przez chorego oraz dostarczenie poniższych dokumentów:

  1. Skierowanie do objęcia opieką hospicyjną
  2. Dowód osobisty chorego
  3. Karta zdrowia (chip)
  4. Potwierdzenie ubezpieczenia (Karta ZUS, druk RMUA, Zaświadczenie z Urzędu Pracy, potwierdzenie wpłaty składki na NFZ)
  5. Kserokopia dokumentacji z dotychczasowego przebiegu leczenia

Opieka świadczona w hospicjum domowym jest bezpłatna, sprawowana całą dobę przez 7 dni w tygodniu.

NFZ kontraktuje opiekę pacjentów z poniższym rozpoznaniem:

ICD – 10 JEDNOSTKI CHOROBOWE KWALIFIKUJĄCE DO LECZENIA
C00 – D48Nowotwory
G09Następstwa chorób zapalnych ośrodkowego układu nerwowego
B20-B24Choroby wywołane przez wirus ludzki upośledzenia odporności (HIV)
G10-G13Układowe zaniki pierwotne zajmujące ośrodkowy układ nerwowy
I42-I43Kardiomiopatie
J96Niewydolność oddechowa niekwalifikowana gdzie indziej
L89Owrzodzenie odleżynowe IV – V stopnia
G35Stwardnienie rozsiane
Tabela: Jednostki chorobowe kwalifikujące do leczenia

Ważne informacje:

  1. Korzystanie z pomocy hospicjum domowego nie wyklucza pozostawienia pacjenta pod dotychczasową opieką poradni POZ. Mogą oni korzystać z obu form pomocy.
  2. W trakcie opieki paliatywnej w warunkach domowych, chory nie może jednocześnie korzystać z opieki pielęgniarskiej długoterminowej. Te dwie różne formy opieki wykluczają się wzajemnie. Możliwa jest natomiast pomoc pielęgniarki środowiskowej współpracującej z lekarzem rodzinnym.